Karen Christentze von Blixen-Finecke

Ur. 17 kwietnia 1885 w Rungsted, zm. 7 września 1962 w Rungsted.

Karen Blixen kształciła się w Kopenhadze, Paryżu i Rzymie. Pierwsze teksty literackie zaczęła publikować pod pseudonimem Osceola w duńskich czasopismach w 1905.

W 1914 roku wyszła za mąż za swojego kuzyna, szwedzkiego barona Brora von Blixen-Finecke. Najbarwniejszym okresem w życiu duńskiej pisarki był pobyt w Kenii, gdzie wraz z mężem zajęła się uprawą kawy. W następstwie licznych zdrad męża Karen Blixen rozwiodła się i przez 10 lata sama zajmowała się plantacją.

W 1931 roku powróciła do Danii, a 3 lata później napisała „Siedem niesamowitych opowieści”. Swoje barwne życie w Kenii, wyprawy na safari, małżeńskie szczęście i dramaty, a także bankructwo plantacji kawy Karen Blixen opisała w 1937 roku w znanej z oscarowej ekranizacji Sydneya Pollacka książce „Pożegnanie z Afryką”.

Tworzyła także opowiadania w języku duńskim i angielskim, m.in. „Ucztę Babette”, która również doczekała się ekranizacji.

W 1952 roku wyróżniona została nagrodą literacką Złote Laury za powieść „Niewinne mścicielki”.

Mimo choroby nowotworowej Karen Blixen tworzyła do śmierci, pod koniec życia dyktując swoje myśli sekretarce.