Okres powojenny 1945 – 1972

Po II Wojnie Światowej duńskie władze zaczęły aktywnie uczestniczyć w działaniach na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa i pokoju na świecie. W 1945 roku Dania wstąpiła do ONZ jako jedno z państw założycielskich.

Wybuch Zimnej Wojny skłonił władze Danii do rezygnacji z neutralności i opowiedzenia się po stronie zachodnich demokracji. W 1949 roku Dania przystąpiła do NATO. Po przeszło 100 latach silnych wpływów niemieckich Dania skierowała swoją politykę zagraniczną w kierunku USA, co wpłynęło korzystnie zarówno na bezpieczeństwo, jak i na sytuację ekonomiczną kraju. Dzięki pomocy finansowej uzyskanej w ramach Planu Marshalla nastąpiła szeroka modernizacja duńskiego rolnictwa.

W pierwszych wyborach do Folketingu po II Wojnie Światowej w 1945 roku najlepszy wynik w historii uzyskała Duńska Partia Komunistyczna (DKP), wprowadzając do parlamentu 18 przedstawicieli. Powodem stosunkowo wysokiego poparcia społecznego dla DKP było zaangażowanie komunistów w działalność ruchu oporu podczas wojny. Jednak już w 1947 roku Socjaldemokracja odzyskała większość głosów utraconych na rzecz DKP, a w latach 1953-1968 kierowała wszystkimi rządami Danii. Wspierani przez Związek Radziecki komuniści nigdy nie weszli w skład duńskiego rządu. W 1959 roku część członków odeszła z DKP, tworząc Socjalistyczną Partię Ludową (SF).

W 1953 roku w Danii odbyło się referendum, w wyniku którego wprowadzono zmiany w duńskiej konstytucji. Zakładały one m.in. likwidację Landstingu, wprowadzenie konieczności uzyskania przez rząd poparcia parlamentarnej większości, ustanowienie funkcji Rzecznika Praw Obywatelskich oraz umożliwienie dziedzictwa tronu w linii żeńskiej.

W 1957 roku w Danii nastąpiła wyraźna poprawa sytuacji ekonomicznej, której efektem było pełne zatrudnienie i wysoki poziom życia duńskiego społeczeństwa. Jednocześnie główną gałęzią gospodarki Danii stał się przemysł. W związku z rosnącym zapotrzebowaniem na siłę roboczą, Dania zaczęła przyjmować imigrantów, głownie z Turcji, Jugosławii i Pakistanu. Ponadto coraz więcej duńskich kobiet zaczęło się kształcić i podejmować zatrudnienie. Jednocześnie powstawały żłobki, przedszkola i świetlice dla młodzieży.

Pod koniec lat 60-tych XX wieku w Danii miały miejsce liczne protesty młodzieży, która sprzeciwiała się tradycyjnemu stylowi życia i dotychczasowym formom edukacji. W 1971 roku w Kopenhadze grupa młodych ludzi zajęła opuszczone koszary wojskowe, tworząc Wolne Miasto Christianię.