Renesans 1536 – 1660

Najbardziej znanym duńskim władcą epoki renesansu jest Chrystian IV. Tron odziedziczył po swoim ojcu Fryderyku II jako 11-latek w 1588 roku. 8 lat później został koronowany na króla Danii i Norwegii. Rządził też Szlezwikiem i Holsztynem, które od 1460 roku znajdowały się pod panowaniem Danii.

Kiedy Chrystian IV obejmował władzę, jego królestwo odgrywało wiodącą rolę w regionie Morza Bałtyckiego. Sytuację tę zmienił udział Danii w Wojnie Trzydziestoletniej. W 1626 roku wojska Chrystiana IV poniosły poniosły druzgoczącą porażkę i trzy lata później Dania wycofała się z wojny, tracąc pozycję regionalnego mocarstwa na rzecz Szwecji. W kolejnych dekadach nastąpiło dalsze ograniczenie duńskich wpływów nad Bałtykiem. Już w 1643 roku wojska szwedzkie zaatakowały Danię, 2 lata później zmuszając duńskiego monarchę do oddania Gotlandii i części Norwegii.

Chociaż umierając w 1648 roku Chrystian IV zostawił swoje królestwo w głębokim kryzysie, pozostał jednym z najbardziej znanych duńskich monarchów. To właśnie za jego rządów stolica Danii przeszła architektoniczną metamorfozę. Powstały charakterystyczne dla dzisiejszej Kopenhagi, smukłe wieże z dachami pokrytymi zieloną miedzią. Budynek Giełdy, pałac Rosenborg i Okrągła Wieża nadały miastu międzynarodowy splendor, a kopenhaski port był oblegany przez zagranicznych kupców.

Chrystian IV wyróżniał się swoją wrażliwą osobowością oraz zamiłowaniem do nauki i sztuki. Napisał ponad 3 tysiące listów, w których zawarł swoje refleksje na temat polityki i religii.