Dwudziestolecie międzywojenne 1918 – 1939

Światowy kryzys wywołany krachem na nowojorskiej giełdzie w 1929 roku nie ominął Danii. Szczególnie duńscy rolnicy odczuli konsekwencje spadku cen zboża i mięsa. Tysiące z nich zostało zmuszonych do sprzedaży swoich gospodarstw. Jednocześnie nastąpił gwałtowny wzrost bezrobocia, które na początku lat 30-tych XX wieku w części duńskich miast osiągnęło poziom 30%.

Sprawująca władzę w Danii od 1929 roku koalicja Socjaldemokracji i Partii Socjalno-Liberalnej próbowała załagodzić skutki kryzysu ekonomicznego. W 1933 roku rząd zawarł z partią Venstre porozumienie, zapobiegające obniżce wynagrodzeń, zabraniające organizacji strajków i ułatwiające rolnikom uzyskiwanie kredytów. Jednocześnie zdewaluowano duńską koronę, co wpłynęło na wzrost importu produktów rolnych z Danii do Wielkiej Brytanii. Przeprowadzona w ramach porozumienia reforma socjalna wprowadziła z kolei jasne zasady uprawnień do państwowych świadczeń.

W polityce zagranicznej duński rząd zachowywał neutralność, prowadząc szczególnie ostrożną politykę wobec wykazujących coraz większe ambicje imperialistyczne Niemiec. W 1939 roku Dania zawarła z Niemcami pakt o nieagresji, który jednak nie zapewnił Duńczykom pokoju ze strony południowych sąsiadów.