Początek XX wieku

Pod koniec XIX wieku nasilił się konflikt między prawicowymi i lewicowymi ugrupowaniami politycznymi w duńskim parlamencie. Większością mandatów w Folketingu dysponowała chłopska partia Venstre, zaś w Landstingu przeważali członkowie konserwatywnego ugrupowania Højre. Zatwierdzony przez króla, mniejszościowy rząd konserwatywny działał według budżetów prowizorycznych, a jego politykę konsekwentnie blokowali członkowie Folketingu, co doprowadziło do paraliżu prac ustawodawczych.

W celu wyjścia z impasu w 1901 roku wprowadzono Zmianę Systemu, w ramach której zatwierdzanie rządu powierzono Folketingowi. Był to punkt zwrotny w duńskiej demokracji. Zasada zakładająca konieczność uzyskania przez rząd poparcia parlamentarnej większości została zapisana w duńskiej konstytucji w 1953 roku. Zmiana ta oznaczała jednocześnie formalną likwidację Landstingu.

Po długoletnich zmaganiach politycznych w 1901 roku władzę w Danii przejęła partia Venstre. Wraz z rozwojem społeczeństwa na duńskiej scenie politycznej pojawiły się nowe ugrupowania. W 1905 roku część członków Venstre utworzyła Partię Socjalno-Liberalną (Det Radikale Venstre), która znalazła zwolenników zwłaszcza wśród absolwentów wyższych uczelni. Z kolei ugrupowanie Højre przekształciło się w Konserwatywną Partię Ludową, chcąc w ten sposób powiększyć krąg swoich wyborców.

W 1908 roku Dunki uzyskały prawo udziału w wyborach municypalnych, a w roku 1915 zostały dopuszczone do wyborów parlamentarnych.