Wojny z Anglią i bankructwo Danii 1800 – 1814

Pod koniec XVIII wieku Dania posiadała wielką flotę handlową i odnosiła znaczne korzyści finansowe z transportu towarów do zagranicznych portów, m.in. Francji i Anglii. Jednak w 1800 roku Wielka Brytania sprzeciwiła się ochronie statków handlowych przez duńską marynarkę wojenną. W 1801 roku brytyjskie okręty wojenne zaatakowały duńską flotę na kopenhaskiej redzie. Brytyjczycy nie odnieśli w tej bitwie jednoznacznego zwycięstwa, ale zmusili Duńczyków do odstąpienia od militarnej ochrony swoich statków handlowych.

W 1807 roku Dania została wciągnięta w konflikt francusko-brytyjski. Aby zapobiec udziałowi duńskich okrętów w organizowanej przez cesarza Francji Napoleona I blokadzie szlaków handlowych do i z Wielkiej Brytanii, wojska brytyjskie otoczyły Kopenhagę i przez trzy doby prowadziły ostrzał stolicy Danii. W wyniku bitwy śmierć poniosło kilkuset mieszkańców Kopenhagi, a część miasta została kompletnie zniszczona. Anglicy zdobyli też duńskie okręty, zabierając je do Anglii.

Po porażce zwanej „bombardowaniem Kopenhagi” Dania opowiedziała się po stronie Francji. Podczas wojen napoleońskich na terytorium Danii nie odbyło się więcej wielkich bitew, jednak wysokie wydatki na wojsko oraz znaczne obniżenie wpływów z handlu i opłat celnych wywołały poważny kryzys ekonomiczny, którego konsekwencją było bankructwo państwa duńskiego w 1813 roku. Negatywnie na Danii odbiła się także porażka Francji w wojnach napoleońskich. Na mocy zawartego w 1814 roku w Kilonii traktatu pokojowego Dania straciła Norwegię na rzecz Szwecji.

Do Danii nadal należała Islandia, Grenlandia, wyspy w Indiach Zachodnich, Wyspy Owcze, a także Szlezwik, Holsztyn i zdobyte na mocy traktatu kilońskiego Księstwo Lauenburg. Ludność niemieckojęzyczna stanowiła znaczną część duńskiego społeczeństwa, a nasilający nacjonalizm duński w Danii i niemiecki na południe od Jutlandii coraz bardziej uwidaczniały różnice między tymi dwoma kulturami.

Wraz z utratą floty wojennej Dania straciła też jeden z najważniejszych argumentów swojej dotychczasowej dominacji w regionie Morza Bałtyckiego. Nie była już w stanie samodzielnie bronić nawet własnych granic. Ekonomiczne skutki porażki w wojnach napoleońskich Duńczycy odczuwali do 1840 roku.